De wethouder ging door tot ze ziek werd, en schreef de lessen vervolgens op: ‘Alsof we superefficiënte computers zijn’
Werkweken van zestig uur, altijd bereikbaar zijn, urenlange vergaderingen: een bestuurder heeft het gevoel overal bij te moeten zijn. Dat is onrealistisch, merkte wethouder Zita Pels. Ze schreef een essay over haar ervaringen nadat ze zelf ziek thuis kwam te zitten. Ik ben geen geboren boeddha."